kermis “Je moet het in je vingers hebben” nou al klaar dan?’ Ouderen snappen niet dat techniek alles mogelijk maakt. Ik liet haar foto’s zien uit Thailand met Tekst & Fotografie: Jeanette van Haasen Hij laat dingen zweven, stuiteren, verdwijnen. Vertelt tussendoor ook nog eens moppen. Na een show van deze tafelgoochelaar geloof je weer in magie. “Mensen laten lachen is het leukste wat er is”, zegt Hens van Amelsvoort (53). “Van de grootste stropdas tot het grootste schorem.” Jokeren “De eerste kaartentrucs zag ik bij mijn ouders. Die hadden vroeger een slagerij, daarna een snackfabriek. ’s Avonds gingen ze voor de ontspanning een potje jokeren. En daar ontdekte ik de aantrekkingskracht van de kaartentrucs, toen nog hele simpele. Verderop in mijn leven werd ik een keer gevraagd trucjes te doen voor een personeelsfeestje. Dat was een groot succes. Ik ben blijven oefenen en de bal is gaan rollen. Ik werk parttime bij De Voltage waar indoor-entertainment wordt geboden. Amusement, vermaak, da’s mijn wereld. Ik ben nu vijftien jaar beroepsmatig tafelgoochelaar.” Jokeren ”Niet iedereen kan het goochelen zomaar leren. Je moet het in je vingers hebben en met iedereen overweg kunnen. Van de grootste stropdas tot het grootste schorem. Op de markt waar ik vroeger stond, leerde ik het verbale werk. Ik ben erg bedreven in kaartentrucs waarbij ik getrokken kaarten raad en deze vervolgens uit de meest onverwachte plekken tevoorschijn tover. Het gaat erom de mensen te verrassen, te overrompelen. Met de juiste techniek en timing. Ik had gisteren slecht gegeten joh. Ik wilde een negatieve recensie op internet plaatsen. Maar ja, dat doe je je eigen vriendin niet aan, he.” Zweven “Mensen geloven nog in magie. Dat merk ik wel aan mijn publiek. Zelf vind ik het een wonder dat de aarde blijft zweven. Wát een truc. We waren net terug van vakantie. Ik zeg tegen mijn moeder van zevenentachtig: ‘wil je de foto’s zien?’ Zegt ze: huh, zijn ze een attractie-dinosaurus erop. Zegt ze: ‘goh, leven die beesten daar ook al?’ De eerste keer in het verzorgingshuis begon ze te huilen. ‘Hier wil ik niet wonen’, snikte ze. Ik vroeg waarom niet. Ze zei dat ze de kamer te klein vond. Ik zei: Mam, dit is de lift.” Terras “Als ik niet goochel, zit ik op mijn PlayStation of kijk ik naar een film. Ik heb gisteren nog een film gezien van negen en een half uur. ‘Harry Stotter’ heette die. Ook oefen ik regelmatig nieuwe trucs en bedenk ik nieuwe grappen. Of ik zit gezellig bij De Slijterij, Café Weemoed of De Lange Goedzak. Tijdens de Tilburgse Kermis vind je me op het terras met een biertje, lekker mensen kijken. Vroeger zat de kermis op het NS-Plein. Ik weet nog dat ik daar elk jaar met mijn ouders naartoe ging. Handig dat elk café een stok kaarten in huis heeft. En anders leg ik dat daar zelf wel neer. Voor als ik de kriebels krijg.” Lolbroek ”Als er iets misgaat bij het goochelen, merken mensen daar niets van. Soms zit er een lolbroek in het publiek die de boel probeert te verzieken. Die pak ik met een goede grap keihard terug. Grappen zijn bedoeld om mensen te laten lachen, niet om ze in diskrediet te brengen. Wel realiseer ik me dat je milde en harde grappen hebt. Ik weet intussen welke ik aan wie kan vertellen. ‘Waarom vieren ze geen Sinterklaas in de moskee? Teveel schoenen’. Deze noem ik mild en hoorde ik notabene van een Turkse jongen. Ach, wat zijn grenzen. Je hebt humor of je hebt het niet.” www.magic-hens.jouwweb.nl 37
38 Publizr Home