Sports Ik voel altijd een enorme druk Gemiddeld juichen tweeduizend supporters hun ijshockeyhelden toe tijdens thuiswedstrijden in het stadion op Stappegoor. Daarvan krijgt hij elke keer weer een enorme kick. “Er is trouwens plaats voor vijfhonderd supporters meer”, voegt hij hieraan toe. Dus legt hij uit waarom deze sport het bekijken waard is. “Het aantal minuten waarin er echt iets gebeurt, ligt veel hoger dan bij bijvoorbeeld voetbal waar je vaak drie kwartier kijkt en maar vier schoten op doel ziet. IJshockey is een veel snellere sport en dus toffer om naar te kijken. Tijdens de rust neem je een drankje en eet je iets en de sfeer is altijd goed.” Voetballer? Ian is net geen kerstkind; hij is op 24 december 1988 geboren in Breda. Bij de Tilburg Trappers is hij sinds 2010 eerste goalie. Hij schiet met links, maar concentreert zich sinds hij bij de jeugd ging ijshockeyen vooral op het puckvrij houden van het doel. Dit doet hij goed: hij stopte dit seizoen ruim 88 procent van de 254 doelpogingen. Hij is getrouwd met Chantal, hun dochter Lizzy is zes jaar. Ze wonen in een rustige wijk tegen het Tilburgse centrum aan. Het had weinig gescheeld of Ian was voetballer geworden. “Op mijn elfde heb ik moeten kiezen tussen serieus werk maken van voetbal bij Willem II óf volledig voor ijshockey gaan.” Hij stopte met voetbal en koos voor de jeugdopleiding van de Tilburg Trappers. Hier is hij al jaren een vaste waarde voor het hoogste team. Sinds vier jaar speelt dit in de Duitse Oberliga, de derde divisie in Duitsland. “In de Nederlandse competitie behoorden we jarenlang bij de top. Slechts een kwart van de wedstrijden bood ons voldoende uitdaging. Terwijl je als sporter altijd meer uitdaging zoekt en hogerop wilt. Voor ons betekende dat de overstap naar een buitenlandse competitie.” De keuze voor Duitsland was vooral een praktische. “Het is te duur om mee te doen in bijvoorbeeld Engeland of Frankrijk vanwege de reisafstanden.” Geen promotie De Trappers hoopten dat de Oberliga een opstap zou zijn voor promotie naar de DEL 2, Duitslands tweede divisie. “Ondanks dat we drie keer op rij kampioen geworden zijn en ook dit jaar de finale gespeeld hebben, zijn we niet gepromoveerd.” De reden hiervan noemt hij politiek. “Onze promotie wordt tegengehouden. We mogen niet door, omdat we dan vijfentwintig plekken bezethouden die anders voor Duitse spelers zouden zijn.” Toch neemt dit zijn plezier niet weg. “Op niveau blijven als team en steeds weer die finale halen, houden het voor mij uitdagend.” Baan naast de sport De spelers van de Trappers zijn geen fulltime sporters, ze hebben er een baan naast. In het ijshockeyseizoen (van september tot en met maart) zitten Ians weken bomvol. Hij werkt drie dagen per week bij Destil als chauffeur, staat dan voor dag en dauw op en gaat daarna nog trainen. De wedstrijden vinden plaats op vrijdag en zondag. Spelen de Trappers uit, dan stappen de spelers vaak al vroeg in de ochtend in de bus. Ian vertelt: “Dan zijn we vaak diep in de nacht pas thuis. Dat zijn zware dagen. Lizzy staat daarna gewoon om half acht aan mijn bed. Zaterdag en maandag zijn mijn vrije dagen, dan fiets ik een rondje en wandel met onze hond. Zaterdag is voor het gezin Yoga helpt met de zenuwen 67
68 Publizr Home