HWP N2 is topklasse waardig Na het geweldige seizoen van vorig jaar mocht HWP N2 zich dit keer in de topklasse gaan bewijzen. De competitie zag een tweedeling met 4 topteams en 4 teams die strijden tegen de degradatie en aangezien we qua rating bijna onderaan stonden beloofde het niet makkelijk te worden, maar ja rating is soms ook maar een nummer. In onze eerste wedstrijd was hier echter geen sprake van en werden we met 7-1 ingemaakt door een team met 200 rating punten meer. De opmars De wedstrijden die volgden waren echter een stuk beter. Waar we uit tegen De Waagtoren nog de punten lieten liggen wisten we in onze 3e ronde 2 volle matchpunten te pakken tegen De Uil. Daarna hadden we een verwacht verlies tegen ons eigen 1e met als klap op de vuurpijl een gelijkspel tegen het topteam van Santpoort. Abrupt einde En toen was het seizoen voorbij. Op vrijdag 13 maart zouden we een uitwedstrijd hebben tegen Zandvoort. Zelf zat ik op dat moment in New York en alhoewel het team van Zandvoort de partij door wilde laten gaan heb ik toch besloten met de coronatoestand de partij af te lassen. Uiteindelijk zijn we 5e geworden terwijl we nog 2 wedstrijden tegen de hekkensluiters te gaan hadden. Het gat met de 4e plek was te groot om omhoog te kijken en we hadden in het slechtste scenario nog onHWP N1 tegen HWP N2 klaar voor de strijd deraan kunnen eindigen dus 5e is een geweldige eindklassering. Individuele prestaties Een van de belangrijkste taken als teamcaptain is de opstelling verzorgen. Aangezien de KNSB regels het toelaten om hier creatief mee te zijn ga je tegen de topteams nog wel eens twijfelen of je niet wat “kannonenvoer” moet gebruiken om op de lagere borden proberen de punten te pakken. Zelf ben ik hier geen voorstander van dus over het algemeen liet ik de rating zijn werk met wat variaties hier en daar. Hubrecht van den Brekel zat over het algemeen op bord 1 en heeft veelal zijn mannetje gestaan en tegen Dirk van der Meiden dacht ik zelfs dat hij ging winnen. Uiteindelijk is 1 uit 4 en een TPR van 1942 dan toch een beetje matig. 32 Corona-editie HWP 2020 Enno Noordhoff. Tsja wat zal ik er eens van zeggen. Tot driemaal aan toe beter/ gewonnen gestaan maar er niet het maximale uitgehaald. Tegen Esper van Baar liet hij zich uiteindelijk knullig mat zetten en tegen René Dûchène en Daan Haver wist hij op Anish Giri achtige wijze een remise te halen in een betere stelling. Niet dat hier iets mis mee is want dit zijn allemaal 2150+ spelers maar er had gewoon meer ingezeten. 2 ½ uit 5 en een TPR van 2111 is natuurlijk geweldig. Ben de Jong was in de eerste twee rondes de pechvogel in de zin dat hij de sterkste tegenstanders trof. Als ik er bij iemand vertrouwen in heb dat hij dit kan overbruggen dan is het Ben wel maar helaas waren deze zwaargewichten toch een tikkeltje te sterk. Het TPR van 1882 met ½ uit 4 reflecteert de sterkte van zijn tegenstanders. Frank Homburg was in het begin van het seizoen nog lekker aan het genieten van een fietstocht en mocht vanaf de 3e ronde het op gaan nemen tegen de zwaargewichten in de topklasse. Toen nog een solide remise, maar in de volgende rondes moest Frank toch echt zijn meerdere erkennen. ½ uit 3 en een TPR van 1811. Jan Seeleman. Geplaagd door gezondheidsprobleempjes gedurende het seizoen. Niet altijd even nauwkeurig maar bij vlagen toch een genot om te bewonderen. 1 ½ uit 4 met een TPR van 1785. Willem Mook had alles behalve zijn beste seizoen. Tweemaal in gelijke stelling in het middenspel voor de verkeerde voortzetting ge
33 Publizr Home