Lichtpuntje in coronatijd Het valt me op dat mensen heel verschillend reageren op de coronacrisis. De een gaat laconiek en schijnbaar onverstoorbaar door met zijn leven, de ander komt de deur bijna niet uit en laat een bezorgdienst de boodschappen voor zijn voordeur zetten. Ik krijg de indruk dat vooral de mensen die normaliter zorgeloos door het leven gaan het nu moeilijk hebben. Voor hen is dit iets nieuws. Maar voor de schaker? Die is gewend om met angst om te gaan. Voor hem is dit niet meer dan een rimpeling op een toch al onstuimige zee. Anderhalve meter afstand? Ze weten niet beter. Als er een vergadertafel tussen de mensen in staat en er is een agenda zodat je weet waar je over moet praten, dan gaat het nog wel. Ook met andere geprotocolleerde sociale situaties zoals aan het schaakbord of de bridgetafel weten ze meestal nog wel raad. Maar op straat zijn ze al gewend om met een boog om anderen heen te lopen, liever nog lopen ze ergens waar ze niemand tegenkomen, in de vrije natuur. Van bioscoopzalen waar de buren met hun dijbeen of zelfs de onderkant van de schoen contact zoeken, ze moeten er niets van hebben. Behalve dat de club dicht was, is er voor de schaker niet veel veranderd. Alleen andere mensen gedragen zich anders dan anders. Ik mag het eigenlijk niet denken, De brieven van mijn vader Jan Willem van Thiel heeft half mei een boek gepubliceerd: De brieven van mijn vader, ISBN 9789463989763. Er is in het HD een artikel over verschenen. Het boek is te bestellen bij www.mijnbestseller.nl, dat is een doe het zelf uitgever waar Theo Elstgeest ook een boek heeft gepubliceerd. Bol.com of de boekhandel kan ook. laat staan hardop zeggen maar stiekem heb ik een beetje leedvermaak om die mensen die nu zo bang zijn. Weten zij ook eens wat het is. Jan Willem van Thiel met dank aan Ruben Acohen voor zijn commentaar op een eerdere versie Haarlems Dagblad 15 mei 2020 Corona-editie HWP 2020 17
18 Publizr Home