TOERNOOIEN HWP-ers in Wijk aan Zee 2024 (vervolg) horen voetstappen achter zich van een onzichtbaar wezen en halen het einde van de steeg nooit. Gaandeweg merkte ik dat ik steeds sneller ging lopen. De uitbater van de strandtent had de gewoonte om na 5 uur de kachel op een laag pitje te zetten. Ik was weer eens bezig met een lange partij van 74 zetten. Mijn tegenstander had na vijf uur zijn winterjas van de kapstok gehaald en deze tot het laatste knoopje dichtgedaan. Na het afslaan van een remiseaanbod en met grootmeester Finegold in gedachten wist ik dit gelijkstaande eindspel (ik met zwart) Mijn verkleumde tegenstander had het te koud om zich door de muis te laten afleiden, maar ik kon mijn ogen niet van het beestje afhouden. Op een gegeven moment zat ik met mijn hoofd onder de speeltafel en zag dat het muisje onder de hak van de tegenstander zat. In spanning keek ik of mijn tegenstander zijn hak zou laten zakken…, maar dat gebeurde niet. Ondertussen moest ik me ertoe dwingen om de juiste zetten te vinden, terwijl muis met ik weet niet wat bezig was. Een heel slopende bezigheid om op de late avond op twee fronten bezig te zijn. Zou mijn tegenstander niet stiekem muisje hebben meegenomen en losgelaten hebben om op deze manier twee zwaktes bij mij te creëren? Gelukkig kreeg ik, zoals u boven kunt zien, met zwart een gewonnen stelling en liep alles voor mij en muisje goed af. om te toveren naar een voor mij winnende stelling: Over mijn andere partijen was ik allerminst tevreden. Er was dan wel sprake van kwantiteit van zetten maar de kwaliteit liet te wensen over. Om een paar blunders te noemen: het niet uitvoeren van een simpel aftrekschaakje waardoor ik de partij meteen had kunnen beslissen tegen een tegenstander die later als tweede eindigde. En het zomaar toelaten van e5 in de Nimzo-verdediging. Een schamele 4 uit 9 was mijn deel. Hopelijk mag ik volgend jaar weer spelen in de grote warme zaal, gevrijwaard van lange koude strandwandelingen en ongewenste vrijpostige knaagdieren. Nimzowitsch Tekst Max Merbis Tijdens mijn partij in de derde ronde moest ik aan de beste man denken. Niet zo heel vreemd, de meeste schakers herkennen een Nimzo als ie op het bord verschijnt en hij schreef een voor zijn tijd revolutionair, later ook wel hypermodern genoemd, schaakboek: Mein System. Een van de nieuwigheden in dat boek was het concept van Überdeckung. Ben je in het gelukkige bezit van een sterk veld, verdedig het dan met meer stukken dan strikt noodzakelijk, dat geeft flexibiliteit om bijv. een aanval op te zetten. Andersom kun je een zwakte oververdedigen, hoewel de grote meester zelf meende dit te moeten afkeuren. Mijn tegenstander vond van niet, en paste dit concept wel heel rigoureus toe. De oorspronkelijke, eerste druk van Nimzowitsch’ boek uit 1925, overigens niet de editie van Max’ exemplaar. Stelling na 24. Ta4 De Ben-Oni structuur is herkenbaar, de opstelling van de stukken is wat minder gebruikelijk. Idealiter wil wit de thematische opmars e5 doorzetten, maar veld e5 wordt wel heel drastisch ’überdeckt’. Maar liefst zeven stukken bewaken het centrale veld: Überdeckung nächste Stufe, had N kunnen verzinnen. Ik raakte wat van mijn à propos, want wat te doen en liet later in de partij zomaar zwart tegenspel met b5 toe en daarna ook nog de gemene tegenstoot f5. Tijdens de partij kregen we, in de door iedereen al verlaten zaal, bezoek van een muisje. Hij wandelde brutaal heen en weer onder onze tafel. Mijn heerlijk koffiebroodje, schoot er plotseling door mijn hoofd. Haastig controleerde ik of mijn tas wel dichtzat. Muis mag van alles eten wat er op de grond ligt, maar moet met zijn grijpgrage klauwen van mijn koffiebroodje afblijven! Max Merbis fronst én lacht naar zijn tegenstander in een ultieme poging om verwarring te zaaien? Positie na 34…Lf8 Hier dacht ik dat zwart beter zou staan. Opmerkelijk genoeg was ik nu helemaal blind voor thematisch spel. Wit moet natuurlijk 35.e5! doen en na 35… 38 HWP Haarlem Jaarboek 2023/2024
39 Publizr Home