er wat dreiginkjes in, de omstanders zagen matbeelden, die Marius bekwaam keepte. Marius offerde een kwaliteit om een sterke loper te elimineren. En dat was goed gedaan. Edoch met nog een minuut op de klok ging door een verkeerde volgorde een paard en daarmee de partij verloren. Is het meer dan toeval dat in in al deze drie verslagen minimaal twee rode draden te zien zijn? Zie ik een blinde vlek voor de h-lijn? En hoe opmerkelijk: het kwaliteitsoffer dat Marius in alle partijen brengt. Intern kon Marius van iedereen winnen (dus ook van Max Merbis, zoals blijkt) maar ook van iedereen verliezen. Maar Marius Ik dacht nooit of misschien eens een keertje tegen Marius gespeeld te hebben. Toch kwam ik maar liefst zeven partijen tegen in mijn database. De partijtjes, die we op het terras van het Wapen van Kennemerland toch veel meer grote hoogten dan diepe dalen. Marius schreef een blog. Dat was ons niet onbekend. Soms ging het ook over het schaken, en waren de uitjes herkenbaar beschreven. Zijn interesses strekken zich ver buiten de 64 velden uit. Vooral Haarlemse aangelegenheden werden met enige distantie en met veel humor beschreven. Hij leverde ook veel bijdragen aan jaarboeken van HWP en hij schreef heel rap veel dagelijkse verslagen voor Haarlemse schaaktoernooien. Altijd in een prettige stijl met een groot oog voor detail en kleine, fijne gebeurtenissen. Marius vrouwlief, schreef een geweldig gedicht over Marius’ geschaak. Het heet: “manlief in coronatijden speelden, tel ik even niet en die werden trouwens niet genoteerd. In de genoteerde partijen had ik meestal wit en plette ik dan de Siciliaan van Marius. Ik kwam onderstaand miniatuurtje tegen waar ik mij niets meer van herinner (en Marius vast ook niet). Marius Jaspers – Adrie Pancras HWP intern Haarlem, 16.04.2002 schaakt” en we zouden het op de muur tegenover de sociëteit moeten plaatsen. Het gedicht illustreert hoe de concentratie van de man zich niet laat afleiden door een vrouw, zelfs niet als ze haar drie blote borsten toont. Het is in vele talen vertaald als iemand er nog een taal aan kan toevoegen zou dat mooi zijn. www.sylviahubers.nl De klad zat om verschillende redenen wat in het schaken. De ruimere belangstelling, zeker. We hadden een gemeenschappelijk voornemen om weer op de club te gaan spelen in het seizoen ‘19-‘20. De eerste partij van de interne competitie speelden we tegen elkaar. Er was niet op ons gerekend, dus dat kwam goed uit. Het werd nog wel 1.e2–e4 c7–c6 2.d2–d4 d7–d5 3.f2–f3 d5xe4 4.Pb1–c3 e7–e5 5.Lc1–e3 … (zie voor deze zet ook het artikel over het Tijmstragambiet) 5. … - e5xd4 6.Le3xd4 e4xf3 7.Pg1xf3 … (zie diagram. Wit heeft een pion minder maar heeft drie stukken ontwikkeld) een echte partij, tot en met de tijdnoodfase, maar na veel ruilen besloten we tot een remise. Geen salonremise, zoals we eerder bij hem thuis speelden. Toen meer een blijk van wederzijds respect en vredelievendheid dan van schaakvechtlust. Stelling na 20. …., Pc6-e7 7 … - Pg8–f6 8.Lf1– c4 Lf8–e7 9.Dd1–e2 0–0 10.0–0–0 Pb8–d7 11.Th1–e1 Le7–b4 12.Lc4–b3 c6–c5 13.Ld4– e5 a7–a6 14.Le5–d6 Lb4xc3 15.b2xc3 Tf8–e8 16.De2–c4 … Wit staat overweldigend. 16 Te8xe1 17.Dc4xf7+ Kg8–h8 18.Td1xe1 h7– h6 19.Te1–e7 Dd8–f8 20.Te7xd7 1–0 Marius spelend voor HWP tegen asielzoekers in de koepel van Haarlem HWP Haarlem Jaarboek 2020/2021 23 Dit was de stelling na de 20ste zet van zwart, Marius, Pc6-e7. Een ongelukkige zet waarvan wit had kunnen profiteren met 21. d5 (met als mogelijk vervolg: 21…, Pf5, 22. Lxf8, Txf8 23. g4 en wit heeft een heel dominante stelling). In plaats daarvan speelde ik ook ongelukkig 21. Ph4, om te anticiperen op … Pf5 maar die zet kwam toch. (Ik had ook nog een veel beter alternatief: 21. Pg5. De loper op h6 is onkwetsbaar vanwege het ongedekte f7. Na deze wederzijdse onnauwkeurigheden, er zat nog duidelijk roest op ons spel concludeerden we in de nazit. We wikkelden af en ik kon net niet winnen. Een oude makke. Beter staan maar niet verzilveren. Deze partij was belangrijk voor mij om weer terug te keren aan het bord. We waren, denk ik, beide blij dat bloedingen bij de terugkeer op het slachtveld niet slagaderlijk waren. Opgelucht dat echte blunders, waarmee we zo goed bekend zijn, ons bespaard waren gebleven. Nu ik de partij weer zie, besef ik wat Marius verzuimde; n.l. een kwaliteit te offeren. Dat had hij beter wel kunnen doen, comme l’habitude, toen de toren nog op f8 stond en zijn loper op e7.
24 Publizr Home