Kunstcatalogus | 92 Marjolein Petersen vertelt over haar kunst, wie zij is en wat haar drijft. “KLEUREN EN VORMEN BRENGEN MIJ IN CONTACT MET DE BRON VAN MIJN LEVENSKRACHT DIE IN MIJN LEVEN VAAK OP DE PROEF IS GESTELD.” Schilderen is in mijn leven gekomen na het plotselinge overlijden van mijn man. Ik was toen 41, opgeleid als antropoloog en wonend en werkend in Portugal. Eenmaal terug in Nederland, kwam ik bij de verwerking hiervan in aanraking met creatieve therapie. Daar werd een bron aangeboord die mijn roeping zou blijken te zijn. Dít is waarin ik me kan uiten en ontwikkelen. Al het andere wat ik heb gedaan was achteraf een omtrekkende beweging. Ik begon met aquarel en gouache. Toen ik in aanraking kwam met acryl bleek dat het meest geschikte medium voor mij te zijn. Het werkt snel en is overschilderbaar, hetgeen fijn is aangezien ik vanuit mijn gevoel schilder en dus niet van te voren een plan heb dat ik ga uitvoeren. Wat er op het doek verschijnt wordt bepaald door het moment. Mijn streven is zo vrij mogelijk te zijn. Dat wil zeggen dat ik het rationele denken zo veel mogelijk ter zijde wil laten. Alleen als het werk al in een gevorderd stadium is denk ik na over veranderingen of toevoegingen die het geheel in evenwicht brengen en tegelijkertijd de vrijheid volledig tot zijn recht laten komen. Als ik te veel nadenk wordt het werk star en is de vrijheid weg. Ik denk dat de maatschappij in deze tijd van polarisatie behoefte heeft aan vrijheid in de zin dat we vanuit vertrouwen de wereld tegemoet treden waarin we de ander in zijn waarde kunnen laten. Daarvoor is een vrije geest nodig. Een geest die zich niet vastgeketend heeft in een dogma maar de gebeurtenissen met een open blik op zich af kan laten komen en er daardoor vanuit wijsheid op kan reageren. Hetzelfde geldt voor mijn schilderpraktijk. Ik wil schilderen vanuit deze vrije bron waar de levenskracht zijn oorsprong vindt en niet vanuit een vastgelegde beeldtaal. Rode vaas met bloemen
93 Publizr Home