Column Tilly Woods Munne Tony Pony zaat vaast aon de misseltoo.... Zèdde gullie aont begin van al die heilige fîstdaogen ôk zô verrekus melangolisties? Bij mèn ist iedere kîr wîr raok. Ik moet om alles simmen rond deze tèd vant jaor. Liedjes op de radio, un klèn hundje op straot, zelfs bij programma’s van Tell Sell hou ik ut nie drôg. Onze Pierre noemt mèn vanaaf dètter pepernoten bij dun Aldi liggen unne jankbûîl. En dès tegeswoordig steeds vruuger... Dè verrekte snuupgoed leeter soms ènd september al! Dus dan wittet wel. Ik heb mun ouw verhaoltjes, mènnen baos noemt dè columns mee un sjiek woord, dr wîr is bijgehaold. En ik moet zeggen dèk toch al veul kerstgedaagtes mee jullie gedîld heb in de lèste jaoren. Ut hee al over Josef en Maria gegaon, en hullie trip naor Bethlehem mee dun ezel. Int midden gelaoten wie er op ut bîst zaat. Ut geruzie over die kutpènnekus rond de kersttaofel tijdens ut gourmetten. En dan natuurlijk ut nie kunne vèînne van ut kieneke Jezus ûît de kribbe van onze kerststal. Of wast er înne van de herders? Dè zou ôk kunnen. Heb er toch wel veul geschreven veur dees blaoiku, en ik heb er nog steeds lol in! Dees jaor hadden wij un ûtnodiging veur unne kerstborrel vant wèrruk van onze Pierre bij de Postelse Hoef. Ze hadden er un zaoltje afgehuurd en hij had zun èîge opgegeven om dè vrijwillig mee te versieren. Dè was vervolges un hels karwai geworre. Hij had bij mèn bekaant dun hillen zolder geplunderd. Nou maokt dè niks ûît want ik heb zat. Tis bij mèn net zo’n kerstshow. Balle in alle kleuren en veur 100 bômen lichtjes die ut wel of nie doen ...mar goed, ik dwaol wîr is aaf. Terwèîl hullie ut druk hadde mee versieren, was ik aont prakkuzeren wèk aon moes. Diverse pèkskes hak al aongehad en ôk wîr op munne niepert gemikt. Ik von niks leuk staon. Op n gegeven moment was ik t beu. Ben mee un tas koffie veur dè kiekasje gaon zitten om n bietje te zappen. En toen gebeurde ut! Ik zaag bij Tell Sell un vrouw veurbij komen mee zon schôn haor! Nie normaal. Zij had unne Tony Pony in dr kapsel zitten. En nou heur ik jullie denken, wès dè? Nou, dè zak vertellen. Dès unne pèrdestèrt diegge aagter op oewe kop in oew haor klemt, en dan ist net of ge hîl lang haor hèt. En agge daor dan un leuk kerstspeldje overheen doet, is dè un prachtig gezicht! Metîn wies ik wèk daor bij aon zou trekken! Ik zocht de goei kleur ût, veraander nog allis van kleur, en belde naor Tell Sell om hum te bestellen. De daoge veurderden en alles liep op rollekes in Huize Tilly. Kerstsfeer overal, ut zaag er fantastisch ûît binnen én bûîten. Op dun aovond van de kerstborrel waar ik al vruug begonnen mee optutten. Onze Pierre had al un paor kîr naor boven gegild dèk op moes schietten. Mar toen ik naor beneju liep wassie onder dun indruk! “Nondejuu Til, wè ziede gij dr goed ûît, en oew haor...tis prachtig!” Ik zee mar nie dè de helft van mun haor nie van mèn was. Afijn, ut fisje was top! Had veul sjaans mee collega’s. Veul gedaanst en gegiebert! Wij waren natuurlijk wîr is de lèste...En bij ut naor bûîten gaon, kustte onze Pierre mèn iets te hartstochtelijk onder de misseltoo! En toen gebeurde ut... Munne Tony Pony bleef hangen aon dè ding. Die van mèn keek mèn aon en sprak de legendarische woorden: “Til, ik ben zat, we moeten echt gaon. Ik zie dubbel. Maag toch zweren dègge binnen langer haor had dan nou...” Fèn daogen ammaol en blèft lief veur mekaar Houdoe Tilly 11
12 Publizr Home