Column Klompie schrijft klompieblogtsite.wordpress.nl Oost west, thuis best! ‘Weet je wat ik mooi vind?’ Mijn betere helft trekt wit weg als ik dit zeg. Hij weet, dit gaat geld kosten. Twintig jaar geleden betrokken we ons huis. Voor we op huizenjacht gingen, bedachten we wat ons droomhuis zeker moest bezitten. We waren eensgezind: badkamer boven, haard met schouw, openslaande tuindeuren, leuke stadstuin en niet te ver uit het centrum. We vonden zo’n huis. Inmiddels wonen we er twintig jaar met veel plezier. Buiten die badkamer boven, haard met schouw en die openslaande tuindeuren naar die leuke stadstuin, ziet het er niet meer uit zoals we het kochten. In de loop der jaren pakten we alles aan. We begonnen met de eerste verdieping. Slaapkamers werden gestript, nieuwe plafonds erin, muren werden gestukt en nieuwe deuren werden geplaatst. Daarna onderging de zolder dezelfde metamorfose. Een aantal jaren en een paar kinderen verder, was de benedenverdieping aan de beurt. En hoewel ik na iedere verbouwing heel hard riep ‘dit doe ik nooit meer’, deed ik het toch weer. Was mijn gemoed weer tot rust gekomen, begon het weer te kriebelen. Met een peuter en een kleuter begonnen we aan ‘project woonkamer en keuken’. De hele benedenverdieping ging op de schop. Alles deden we (bijna) zelf. Wederhelft stuurde zijn handige familieleden aan en ik zette koffie en haalde worstenbroodjes. Alles zelf doen betekent dat je in de avonduren en weekenden bezig bent. En ook dat het wat langer duurt eer zo’n verbouwing klaar is. Na weken bivakkeren op onze slaapkamer, met een zoemende koelkast naast het bed en stof all over the place, was het beneden eindelijk klaar. Van deze verbouwing moest ik zeven jaar bijkomen. Na die zeven jaar begon de badkamer mankementen te vertonen en moest ik er toch weer aan geloven. Dit keer deden we het niet zelf, we gaven het uit handen. Inmiddels gepokt en gemazeld door het poetsen van het sanitair, wist ik precies wat ik wilde: een badkamer, van alle gemakken voorzien en toch makkelijk in onderhoud. Badkamermeneer maakte een prachtig ontwerp en beloofde me ‘maandag gaat de oude badkamer eruit, vrijdag is de nieuwe badkamer klaar’. Hij hield zijn woord. Daarna gingen we door naar de tuin. Peuter en kleuter zijn inmiddels pubers. Dus de schommel ruimde het veld voor een overkapping. Nu verleggen we de aandacht weer naar binnen. Ik wil een nieuwe vloer. En een lange tafel. En nieuwe gordijnen. Een andere kast. En een nieuw toilet beneden. Met verwarming zodat ik in de winter niet vastvries aan de bril. Ik wil nog heel veel. Regelmatig wordt ons gevraagd of we ooit aan verhuizen hebben gedacht. Geen haar op ons hoofd die daaraan denkt. ‘Als we ooit verhuizen, is het tussen zes planken’ zeggen we dan. Ons huis is ons paleisje. Het zal nooit het onderwerp van een reportage in zo’n gelikt woonblad zijn. Hoeft ook niet, als wij ons er maar thuis voelen. Oost west, thuis best! 72
73 Publizr Home