Marius Meesters Vertel iets over je sociale status; gezinssituatie, woonsituatie, e.d. Sinds 2012 woon ik met mijn vrouw Liohra in een appartement vlak bij het Frans Halsplein. Ik ben op latere leeftijd getrouwd en kreeg daarbij direct een bonusdochter. Daar kwamen een Engelse acteur als schoonzoon en ook nog drie kleinkinderen bij. Onze schoonzoon is inmiddels een soort BN’er omdat hij al in heel wat spotjes van verzekeraar OHRA te zien was. Zij wonen in de buurt van Londen, regelmatig gaan we over en weer enkele dagen op bezoek. Voor ons is de Brexit een grote teleurstelling, maar veel Engelse voorstanders denken dat hun toekomst in het glorieuze verleden te vinden is. Hoe dan ook een ingrijpend besluit waar UK noch EU beter van zal worden. Wat doe je / deed je in je werkzame leven? Na mijn schooltijd, waarover later meer, heb ik 10 jaar bij een Rotterdamse tankvaartrederij gevaren. Transport in Nederland, België, Duitsland en Zwitserland van stookolie, benzine, eetbare olie, melasse, chemicaliën e.d. Varen, een mooi beroep, het zit in je genen en blijft altijd trekken. Ongeveer als: ‘Je kunt de man wel uit het water halen, maar het water niet uit de man’. Het leven aan boord is zwaarder en minder aantrekkelijk dan het vanaf de wal lijkt, of op de tv in ‘Langs de Rijn.’ Mijn koers in 1971 nog maar eens verlegd en in Maastricht ten anker gekomen bij een pigment- en kleurstoffenfabriek van een Zwitserse multinational. In het begin flink wennen, een ander ritme van werken en leven. Van alles en nog wat kreeg van ons een kleurtje: sigaren, drukinkt, rode en gele kaasbolletjes, tot roodbruine fietspaden. Grote klanten: Sikkens (lakken), DSM (compounds), de Turkse tapijtindustrie en veel producenten van kunststof artikelen. Letterlijk een kleurrijk bestaan! Tot mijn pensioen heb ik 35 jaar met plezier leiding gegeven in de productie. Wat zijn naast het schaken jouw andere interesses, liefhebberijen en/ of hobby’s? Puzzelen, vooral sudoku’s, een weekendje weg , korte reizen en fietsen. gen dat oude scheepsdiesels zoals Brons, Kromhout en Bolnes gestart worden. Pure nostalgie met een oliekan. Vertel nog iets bijzonders over jezelf Wat is je favoriete muziek, boek, film, museum of iets dergelijks? Vooral popmuziek uit de jaren 60, 70 en 80 met als favoriete band Queen. Max Havelaar van Multatuli. Een felle aanklacht tegen het Nederlandse kolonialisme. The Third Man. (1949) Prachtige zwart wit film, spelend in Wenen vlak na de oorlog. Het geweldig scenario van Graham Greene in combinatie met de schitterende muziek van Anton Karas en de glansrol van Orson Welles zorgen ervoor dat deze film voor altijd in je geheugen zit! Het kunstmuseum Den Haag, mooi gebouw met een grote collectie van de Stijl. Het IJmuider Zee- en Havenmuseum is ook leuk en vooral op de zaterdaMijn jeugd en schooltijd. In januari 1944 ben ik geboren op een zeilend binnenvaartschip, een ten einde lopende transportvorm. Veel van die schepen zijn opgegaan in de bruine vloot. Voor ons, schipperskinderen, bestond geen leerplicht. In plaatsen met een schippersbeurs was er het zogenaamde ligplaatsonderwijs. Een schooltje op of aan het water, met een of twee leerkrachten. Je volgde onderwijs, als je vader ‘aan de reis was’ kreeg je huiswerk mee en bij een volgende gelegenheid ging je weer naar school. Mijn ouders hadden vrijwel geen onderwijs gevolgd en dat moest beter bij hun kinderen vonden zij. Op sommige schippersinternaten werd versneld onderwijs gegeven. Met acht jaar er naar toe, elke twee trimesters een klas en met twaalf van school af. Groot voordeel was dat je niet al te jong je ouders lange tijd moest missen. Soms zag je je ouders in maanden niet. In de vakantie werd er wel eens een speciale reis aangenomen. Zo voeren we naar de Expo ‘58 in Brussel en naar de Floriade ‘60 in Rotterdam, waar toen de Euromast voor gebouwd is. Op normale internaten heb ik nog de Mulo en een HBS-B opleiding afgemaakt. Na een korte periode op de TH in Delft dacht ik, lijntrekken is toch niets voor mij en ben gaan varen. In 1969 kwam de leerplicht er ook voor schipperskinderen; vanaf 6 jaar naar school. Daarna zijn veel gezinnen naar de wal verhuisd. Mede daardoor, de enorme schaalvergroting en uitbreiding van het vaargebied naar de Donau, ging de vaart over op systemen zoals 2 weken op, 2 weken af. Soms met extra bemanning zodat er dag en nacht gevaren kon worden. Vervoer over water: de juiste weg! Corona-editie HWP 2020 11
56 Publizr Home