Vijf vragen aan Jan Willem van Thiel Algarve. Opvallend genoeg beginnend in de sneeuw (zie foto). Hij is inmiddels maanden onderweg…Frank, de sociëteit is weer open hoor! Zat er dan niemand op Chess. com? Rob Mulder had snel een fijn wekelijks toernooi in elkaar gezet, en dat ging aanvankelijk leuk, maar in de loop van de maanden kwam de klad erin en waren aan het eind alleen nog de die-hards Peter Beerens en Kir Teo elke week present. Ook een interessante (lees: ontluisterende) ervaring was het “dagelijks” schaak op Chess.com. Ik had me ooit voorgenomen correspondentieschaker te worden (iets met ansichtkaarten en postzegels), en dit is de moderne variant ervan. Kort samengevat, een enorm gepruts met schriftjes om de varianten die je had bedacht vast te leggen en om dan vast te stellen na een aantal dagen dat je iets over het hoofd hebt gezien, of een plan hebt gekozen dat toch niet zo slim was. Bij snelschaken betekent dat zand erover en doorrrr. Nu waren de kerstdagen verpest (kwam ook omdat we geen bezoek mochten ontvangen, hoor). Hierbij nog de felicitaties aan Peter Beerens en Sylvain de Ruijter. Alles bij elkaar gebeurde er nog genoeg, maar ik voelde me toch opgelucht dat Koos Stolk me verzekerde dat we volgend jaar weer een normale competitie gaan draaien. Terug naar het oude normaal, zoals zo mooi geschilderd in The Queen’s Gambit! Vertel iets over je sociale status, gezinssituatie, woonsituatie e.d. Ik ben 72, sinds twee jaar weduwnaar, en heb twee volwassen zonen. Ik ben geboren in Samarinda, Indonesië, kleutertijd in Bangkok, lagere schooltijd in Zandvoort met H.B.S.-B in Haarlem, Lourens Costerlyceum voor wie dat nog wat zegt. In 1966 gaan wonen en studeren in Amsterdam, eerst serieus economie met voornemen carrière te maken en vanaf 1968 psychologie met frequent ‘op café gaan’ zoals de Belgen zeggen. Op mijn 32e gaan samenwonen en met de komst van een kind vijf jaar later, in 1986 getrouwd, en naar Hoofddorp verhuisd. In 2013 naar een appartement op het terrein van de voormalige Mariastichting in Haarlem, waar ik nu woon. Na een roerig begin in het verre Oosten dus honkvast in de regio Groot Amsterdam/ Kennemerland. Wat doe je / deed je in je werkzame leven? Na een paar jaar werk als wetenschappelijk ambtenaar psychologie aan de Universiteit van Amsterdam (tijdelijke arbeidsplaats) en de VU (promotieplaats) ben ik na een periode van werkloosheid bij het GAK tegenwoordig UWV terecht gekomen. Ik heb daar op het hoofdkantoor in Amsterdam op een beleidsafdeling en in een paar functies onder de directie gewerkt. Op mijn 57e kon ik met een regeling met vervroegd pensioen en heb ik een opleiding aan het Instituut voor Tolken en Vertalen in Utrecht gedaan, richting Frans. Ik heb daarna een paar jaar freelance voor een vertaalbureau en als politiek journalist voor een huis-aan-huisblad gewerkt. Nu werk ik niet meer. Heb je naast het schaken nog meer hobby’s? Ik bridge een paar keer per week, vooral tijdens de lockdown een welkome sociale bezigheid. Verder wandel en lees ik veel. Heb geen auto, doe alles op de fiets. De studie Frans heeft opgeleverd dat ik redelijk vlot moderne Franse boeken kan lezen, ook lees ik graag in het Engels. Ik speel al 50 jaar dezelfde Balkanliedjes met een vriend die Slavische talen heeft gestudeerd en daarbij spelen we gitaar en contrabas. Netflix moet ook genoemd worden, niet als hobby maar zeker wel als tijdsbesteding. Wat is je favoriete muziek, boek, film etc.? Cette aveuglante absence de lumière (de verblindende afwezigheid van licht) van Tahar Ben Jelloun vertelt het waargebeurde verhaal van een Marokkaanse soldaat die in opdracht van zijn bevelhebber in alle onwetendheid meedoet aan een opstand tegen de koning. Alle deelnemers krijgen de doodstraf maar dat mag niet te snel gaan. Ze worden in een ondergrondse gevangenis opgesloten, in cellen zonder licht met de bedoeling dat ze daar langzaam creperen. Ze mogen alleen naar buiten als er een sterft om die dan te begraven. Als een aantal gevangenen, tegen iedere verwachting in, blijft leven, laten ze ratten los in de hoop dat die ziektes zullen verspreiden en de dood zullen bespoedigen. Na achttien jaar mag hij eruit, samen met een paar andere overlevenden nadat een bewaker een bericht van een van hen naar buiten heeft gebracht. De publiciteit zorgt ervoor dat ze vrijgelaten worden. Ik heb de hoofdpersoon van deze roman in het Franse journaal van 20.00 gezien waar hem gevraagd werd hoe hij dit heeft kunnen overleven. “Door veel te bidden”, was het antwoord. Een indrukwekkende roman van deze schrijver, lid van de Académie Française. Vertel nog iets bijzonders over jezelf. Ik doe al zeven jaar Tai Chi. Aanbevolen door een fysiotherapeut om een beetje lenig te blijven. HWP Haarlem Jaarboek 2020/2021 31
32 Publizr Home